Als leidinggevende help jij je medewerkers, maar als je niet oppast, wordt het snel eenrichtingsverkeer. En dat is jammer, want iedereen heeft af en toe hulp nodig en iedereen gedijt beter in de wetenschap dat er iemand is bij wie hij terecht kan voor hulp mocht het nodig zijn.
Dus…wie helpt jou?
Heb jij mensen in je (werk)omgeving die jou helpen? Uit zichzelf of als je erom vraagt?
In veel organisaties zie ik dat dit voor medewerkers best goed is geregeld, maar voor leidinggevenden een stuk minder. Door het schrappen van managementlagen en het vergroten van de span of control wordt leidinggeven meer en meer een solistische functie. Waar men vroeger met een aantal leiders op dezelfde locatie zat, is men nu vaak alleen verantwoordelijk voor een afdeling of regio.
Hoewel dit zeer efficiënt kan zijn, wordt weleens vergeten dat dit ook invloed kan hebben op het werkplezier en zelfs het geluk van de betreffende leidinggevende. En dat is jammer, zeker als hij of zij zoveel invloed en verantwoordelijkheid heeft!
Wat te doen? Organisaties zouden hier bij de inrichting van hun organisatie en overlegstructuren rekening mee kunnen houden. Richt het zodanig in dat mensen elkaar écht leren kennen waardoor de drempel om om hulp te vragen wordt verlaagd. Neem tijdens overleggen de tijd om te vragen hoe het gaat en hulpvragen te bespreken. Waardeer hulp vragen en hulp aanbieden en laat dit terugkomen in de beoordelingssystematiek of coaching.
Medewerkers kunnen hier hun steentje aan bijdragen door niet alleen waardering en hulp te verwachten van hun leidinggevende maar die ook aan te bieden. Vraag eens aan je manager hoe het met hem gaat en of het hem of haar lukt in zijn eentje. Of het misschien niet eenzaam is en of je ergens mee kunt helpen.
En de leidinggevende zelf kan natuurlijk ook iets doen. Niet alleen kan hij of zij om hulp vragen op het moment dat daar behoefte aan is, hij kan het ook geven. De snelste weg om hulp te krijgen, is hulp te bieden. Mensen geven graag iets terug voor wat zij hebben ontvangen. Daarnaast bouw je een band op door hulp te bieden, waardoor je de ander wellicht wat vaker spreekt en of andere gesprekken voert, hetgeen het makkelijker maakt om om hulp te vragen als dat nodig is.
Hulp vragen of aanbieden is niets om je voor te schamen. Iedereen heeft het nodig en we zijn allemaal mensen. Dus maak het elkaar gemakkelijker en vraag af en toe eens of iemand hulp kan gebruiken.
