Het was donderdagmiddag rond een uur of drie. Ik zat op het ligbedje en keek mijmerend over het water naar het groene gras aan de overkant. Terwijl de vogels tjilpten, kreeg ik een idee…
En zo gaat het vrijwel iedere vakantie. Het nut van afstand noem ik dat. De afstand van huis en werk maakt dat ik vanuit een ander perspectief naar zaken kijk. De afstand van huis brengt mij naar andere culturen waar mensen andere dingen belangrijk vinden en dezelfde dingen op een andere manier aanpakken. De afstand van het werk brengt de ontspanning die nodig is om dingen objectief te kunnen bezien.
In dat opzicht brengt de afstand me juist dichterbij mezelf. De stilte en de natuur maken reflectie mogelijk en makkelijker. Er ontstaat tijd en ruimte om dingen te laten bezinken, nog eens van een andere kant te bekijken, om ermee te spelen en van dichtbij te onderzoeken. Ook als het confronterend en minder leuk is. Er is namelijk ook tijd om het te verwerken. Ik hoef niet meteen weer naar de volgende afspraak waarin ik alert moet zijn of naar die presentatie waar ik maar een half uur heb om te vlammen en het beste van mezelf te laten zien. Ik mag verward, geschrokken, angstig en beduusd zijn. Want ik heb de tijd om me te herpakken en er letterlijk het beste van te maken. De tijd om het van een afstand te beschouwen en die dingen eruit te pakken waarmee ik verder kan bouwen.
Het nut van afstand…en nabijheid. Ik ben weg geweest en ben weer terug.
