Wat was het leuk om de 30/30 Facebook Challenge te doen! En wat was het spannend en confronterend en mooi!
Zoals ik in het vorige blog schreef, was ik een uitdaging met mezelf aangegaan: 30 dagen lang geef ik iemand via Facebook een muzikaal kadootje. Een liedje dat mij doet denken aan die persoon, ik bij hem/haar vind passen of waarvan ik denk dat ik de ander er op dat moment blij mee kan maken. Zo gezegd, zo gedaan!
Tijd om terug te blikken. Wat heeft het opgeleverd? Was het de moeite waard? Zou ik het nog een keer doen? Dit is wat ik heb ervaren:
- Muziek is leuk! Vóór de challenge luisterde ik lang niet elke dag naar muziek. Maar wat heb ik ervan genoten om de dag te beginnen met vrolijke of mooie muziek! Het brengt je direct in de stemming die je meeneemt de rest van de dag. Ik zet nu veel vaker ’s ochtends muziek op.
- Het is maar net hoe je luistert. Ik ging niet alleen méér naar muziek luisteren, ik luisterde ook anders. Iedere keer als ik een liedje hoorde op de radio of op tv dacht ik: “Voor wie zou dit geschikt zijn? Bij wie zou dit passen?”. Om deze vragen te kunnen beantwoorden, moest ik niet alleen letten op de emotie die het opriep, maar ook op de songteksten. Soms hoorde ik dingen die ik nooit eerder had gehoord, terwijl ik het liedje toch al jaren kende. Heel leuk om te ervaren!
- Het is hartstikke leuk en waardevol om de dag te beginnen met iemand in gedachten. Je bent even met je volledige aandacht bij die persoon, stemt op hem of haar af en bedenkt wat je kunt doen om de ander blij te maken. Hoe mooi is dat? Wat er die dag ook zou gebeuren, dat had ik in ieder geval al in the pocket!
- Je voelt je verbonden met de ander. Niet alleen op het moment van afstemming, maar zeker ook nadat de ander het bericht heeft gelezen. Bijna altijd als iemand het bericht had gelezen, volgde er binnen een half uur een telefoontje, berichtje of appje. En altijd was de insteek positief!
- Niet alles draait om mij. Soms hoorde ik ook niks. Dan ging ik twijfelen aan mezelf. Zou de ander het wel leuk hebben gevonden? Was het misschien niet de juiste muziekkeuze? Of was het misschien niet het goede moment? Ik heb ervoor gekozen om als ik geen reactie kreeg binnen een paar dagen contact op te nemen om te checken of het verkeerd was gevallen. Nooit bleek dit zo te zijn. Men had gewoon niet op Facebook gekeken of het bericht was niet goed doorgekomen. Tja, dat kon natuurlijk ook 🙂
- Geven om te geven. Op de momenten dat ik niets hoorde, moest ik heel eerlijk zijn naar mezelf. Gaf ik om te geven of gaf ik stiekem om iets terug te krijgen? Beide niet erg, maar wel verschillend van insteek.
- De waarde van geven. Het deed me ook nadenken over de betekenis van geven. Want wat is de waarde van geven als het niet wordt ontvangen (doordat bv Facebook niet goed werkt)? Voor mij had het geven an sich nog steeds heel veel waarde om alle bovengenoemde en hierna te noemen redenen, maar eerlijk is eerlijk, ik vond het echt een stuk leuker als het werd ontvangen en de verbinding tot stand kwam. Voor mij is dat blijkbaar belangrijk en gelukkig gebeurde dit dus bijna altijd!
- De kunst van het stoppen. En toen kwam het moment dat ik er eigenlijk wel een beetje klaar mee was. Mijn lijst met mensen om iets aan te geven, begon een beetje op te raken en ik merkte dat ik het moment van plaatsen op Facebook voor me uit begon te schuiven. En dat terwijl ik pas drie weken onderweg was met mijn 30/30 challenge. Nu kwam de duivel in mijn hoofd naar boven. “Dat kun je niet maken! Je hebt gezegd dat je het 30 dagen zou doen. Heb je dan soms niet genoeg vrienden? Of maak je je er gemakkelijk van af?” Al deze argumenten hoorde ik en toch heb ik besloten om voortijdig te stoppen. Belangrijkste reden hiervoor was dat ik het toch uiteindelijk voor mijn eigen plezier deed en ik aan niemand ook maar iets verplicht was. En deed ik het niet meer met plezier, dan zou het ook niet het gewenste effect hebben, daarvan was ik overtuigd. Ik wilde echter niet lafjes stoppen of het met een sisser laten aflopen, dus plaatste ik een berichtje op Facebook:
22 Muzikale Kadootjes uitgedeeld, 22 keer met volle aandacht bij iemand geweest om muziek uit te zoeken, 22 dagen dus zelf de dag begonnen met mooie muziek, 22 dagen genoten!
- Je weet nooit precies wat je actie in beweging zet, dus doe het maar gewoon! En toen kwam de laatste les…. dit laatste berichtje leverde een stortvloed aan lieve berichtjes op. Ik kreeg appjes en ik kreeg telefoontjes, ik kreeg zelf liedjes toegestuurd en per post een week lang van één en dezelfde persoon een kaartje met lieve woorden. In een gesprek twee maanden later vertelde iemand dat hij mijn actie op Facebook had gezien en het zo creatief vond en er blij van werd. Ik wist helemaal niet dat hij mij volgde!
Ik kijk terug op een hele mooie periode! Ik ben blij dat ik het heb gedaan en ik ben blij dat ik mezelf heb gegund er voortijdig mee te stoppen. Ik ben overweldigd door de warmte die ik heb mogen ontvangen en weet nu heel zeker: 1) positieve emoties zijn besmettelijk en 2) wie goed doet, die goed ontmoet!
Dank jullie wel!
