Geluk…het is een mooi onderwerp, maar ook zo groot dat het soms benauwend of beangstigend is. ‘Gelukkiger worden’, een mooi doel, maar betekent dit dat je faalt als je niet gelukkig bent? Of dat je je geluk helemaal zelf in de hand hebt?
Ik denk het niet. Het leven gebeurt en jij neemt deel. Je hebt er zelf invloed op, maar je kunt het niet controleren. Dingen gebeuren nou eenmaal en het is de kunst daarmee te leren leven.
Dat ik dit zeg, betekent niet dat ik van mijn geloof ben gevallen en dat ik denk dat je niets kunt doen om je eigen geluk te vergroten. Dat kun je namelijk wel. Je hebt geen invloed op wat je overkomt, maar je hebt wel invloed op je hoe je dingen ervaart.
En hoe jij dingen ervaart, heeft alles te maken met je kijk op het leven en waar je je aandacht op richt. Geloof jij dat alles wat je onderneemt gedoemd is te mislukken, dan heb je een grotere kans op falen dan wanneer jij gelooft dat alles mogelijk is tot het tegendeel is bewezen. Kijk jij vooral naar wat er ontbreekt in je leven, dan voel je je minder gelukkig dan wanneer je dankbaar bent voor alles wat je wél hebt.
Hetzelfde geldt voor de beleving van het begrip ‘geluk’ op zich. Als we het beschouwen als één groot ding dat ook nog eens het tegenovergestelde is van ‘ongeluk’ dan wordt het heel zwaar. Misschien zelfs onbereikbaar. Beschouwen we ‘geluk’ echter als een opeenstapeling van allemaal kleine geluksmomentjes, dan wordt het opeens behapbaar.
Van ongelukkig zijn naar gelukkig worden, is voor iemand die ongelukkig is een hele opgave. Maar dagelijks één klein dingetje doen waar je gelukkig van wordt, dat is misschien wel haalbaar. Doe je dat een hele tijd, dan kijk je wellicht op een bepaald moment achterom en denk je: “Ach, stiekem heb ik ondertussen best veel leuke dingen gedaan en gelukkige momenten beleefd.” Je hebt een stapeltje geluk gebouwd.
