Laatst had ik het weer. Ik wilde van alles, ik was aan het zoeken naar wegen om het te bereiken, maar ergens diep van binnen wist ik ook dat ik niet honderd procent overtuigd was. Een beetje alsof je met je ene voet gas aan het geven bent, terwijl je met je andere voet op de rem staat. Niet echt handig. Niet echt leuk.
Ik heb mezelf toen de ultieme checkvraag gesteld. De ultieme checkvraag is zo’n vraag waarvan je weet dat als je hem stelt het een beetje pijn kan gaan doen, maar waarvan je ook weet dat die je vooruit gaat helpen.
En dat is ook precies wat gebeurde…het deed een beetje pijn, maar ik kreeg ook het antwoord dat ik nodig had om door te kunnen.
Wat is nou die ultieme checkvraag? Hier komt ie:
Als het me nú gegeven werd, zou ik het dan accepteren?
Ik kwam er dus achter dat dat niet het geval was. Als het me nú gegeven werd, zou ik het niet accepteren. ‘Niet in die vorm en niet nú’, dacht ik. Een logisch vervolg was natuurlijk ‘Wat dan wel?’. Die vraag kon ik opeens heel makkelijk beantwoorden. Ik kon veel duidelijker verwoorden in welke vorm ik het wel wilde en wanneer ik toe was aan het andere.
Dus stel je wilt iets graag, maar je hebt het nog niet (bereikt). Stel jezelf dan eens de vraag:
‘Als het me nú gegeven werd, zou ik het dan accepteren?‘
Is het antwoord volmondig ja, prima. Is het antwoord ‘nee’ of ‘niet helemaal’, stel jezelf dan deze vervolgvraag:
‘Wat zou ik dan wél accepteren als het me nú gegeven werd?‘
Noteer alles wat in je opkomt en je bent weer een stap verder. Voor mij hielp het, ik hoop voor jou ook!
